Blue Jeans.

Όπως πολύ ορθά ερμήνευσε η Lana Del Ray (για τους νέους), και ο Κώστας Χαριτοδιπλωμένος (για τους μεγαλύτερους, βλέπε " Έτσι, έτσι σε θέλω, σκισμένο τζιν .. ") το τζιν είναι ένα κομμάτι που έχει θεοποιηθεί στην αντρική και γυναικεία γκαρνταρόμπα, και ορθώς έχει γίνει έτσι.

Το/ τα κομμάτια στην ντουλάπα μας, που φοράμε χειμώνα- καλοκαίρι, ξεκίνησαν ως ύφασμα (το jean) από την Ευρώπη, συγκεκριμένα από την Γένοβα στην Ιταλία. Στη συνέχεια, στην γαλλική πόλη Nimes προσπάθησαν να αναπαράγουν τον τύπο του υφάσματος (de Nimes) και έτσι δημιουργήθηκε ο όρος denim.

Τον 18ο αιώνα, ο νεαρός Levi Strauss, μεταναστεύει από την Γερμανία στην Αμερική, για να μείνει με τον αδερφό του που πουλάει υφάσματα. Συνεργάζεται με έναν ράφτη, τον Jacob Davis, για να δημιουργήσουν παντελόνια με ενισχυμένες από σιδερένια κουμπιά τσέπες. Αφού έχουν πλέον την πατέντα της ιδέας, αρχίζουν να χρησιμοποιούν το ύφασμα denim, καθώς είναι πιο ανθεκτικό.

Έτσι γεννιέται ένα ρούχο που είναι  μέρος της ζωής μας, αλλά και της ιστορίας όλου του πλανήτη. Φορέθηκε από τους εργάτες στα εργοστάσια, από τη δεκαετία του 1870, στην Αμερική (όχι από το 1849, από τους ανθρακωρύχους, όπως νομίζουν πολλοί).

Συνδέθηκε με την εργατική τάξη, με την επαναστατική γενιά το 1950 (βλέπε James Dean), γι' αυτό και απαγορεύτηκε κάποιες φορές σε θέατρα, εστιατόρια και σχολεία. Στη σοβιετική ένωση, έμπαινε λαθραία στη χώρα και θεωρούνταν σπουδαίο απόκτημα.

Ας έρθουμε όμως στο σήμερα. Συγκεκριμένα στην ταλαίπωρη περίοδο ανάμεσα σε χειμώνα-καλοκαίρι, που τα opaque καλσόν χτυπάνε άσχημα κάτω από το φως του ήλιου, και το καλσόν στο χρώμα του δέρματος -κατά τη γνώμη μου- είναι out of the question, καθώς είμαι της άποψης ή καθόλου πόδι ή γυμνό πόδι.

Ταλαιπωρούμαστε λοιπόν, καθώς όσο χτυπάει ο ήλιος τα ποδαράκια, κατά τη διάρκεια της μέρας, μπορούμε να φοράμε φούστες και φορέματα. Μόλις, όμως, έρχεται το σούρουπο, εκτός από τους βρικόλακες, βγαίνει και κρύο. Οπότε το τζιν γι' αυτούς που λείπουν από το σπίτι "από το σούρουπο ως την αυγή" είναι η ασφαλής λύση. Δεν δείχνει χειμωνιάτικο, συνδυάζεται εύκολα με ανοιξιάτικα τοπ, σακάκια και παπούτσια και δεν οδηγεί σε κρυοπαγήματα.

Άρα, κυρίες μου, καταλάβατε φαντάζομαι, που το πάω. Η καλύτερη επένδυση σε ρούχα αυτή τη σεζόν είναι μερικά καλά τζιν. Λέγοντας καλά, δεν εννοώ απαραίτητα ακριβά.

Αυτό που έχει σημασία είναι:

α)      Να εφαρμόζουν έτσι που να κολακεύουν το σώμα σας.

β)      Προς Θεού, όχι χαμηλοκάβαλα (δεν έχουμε όρεξη να βλέπουμε τον...)

γ)       Όχι μικρά νούμερα σε πείσμα της ζυγαριάς, που σαν αποτέλεσμα πετάνε αδυσώπητα τα παχάκια έξω.

δ)     Αγοράστε τα σε ανοιχτά χρώματα, αλλά χωρίς τρελά σκισίματα, σε πονηρά μέρη. Δεν παίζετε σε ερωτική ταινία, ούτε σε ροκ συναυλία.

 Καλώς μας ήρθες άνοιξη, λοιπόν.

To blog or microblog?

Ιδού η απορία. Κάθε καλή νοικοκυρούλα έχει πλέον από ένα blog όπου ανταλλάσσει συνταγές με φίλες από Ελλάδα και εξωτερικό. Οι γιαγιάδες ανταλλάσσουν κουτσομπολιά και ενημέρωση για νέα μνημόσυνα μέσω blogging και social media.

Τα παραλέω; Ίσως. Το θέμα είναι ότι το blogging είναι μέρος της ζωής μας. Το ίδιο και το micro blogging, ακόμη κι όταν δεν ξέρουμε ακριβώς πως λέγεται. Υπάρχει κανείς που δεν ξέρει το twitter ή το tumblr; Σκεφτήκαμε, άραγε, ποτέ πόσο έξυπνος, έμπειρος και καλά καταρτισμένος πρέπει να είναι κανείς για να δημιουργήσει κάτι τόσο διαδεδομένο;

Το μόνο σίγουρο πάντως είναι ότι δεν χρειάζεται να έχει βγάλει κανείς ούτε καν το Λύκειο. Ναι, καλά ακούσατε. Ο ιδρυτής του Tumblr, David Karp(του μεγαλύτερου microblog, εκτός από το twitter) είναι μόλις 26 ετών, δεν έχει τελειώσει το Λύκειο και η περιουσία του σύμφωνα με το Forbes ανέρχεται στα 200 εκατομμύρια δολάρια. Η ειρωνεία είναι ότι η μητέρα του είναι δασκάλα αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε να παρατήσει το σχολείο για να κάνει καριέρα στον τομέα της πληροφορικής.

Από τις 2 Μαρτίου 2013, το Tumblr έχει 96 εκατομμύρια blog, όπου ο καθένας μπορεί να βάζει φωτογραφίες, κείμενα και να ακολουθεί άλλα blog. Η όλη ιδέα ξεκίνησε το 2006, όταν ο Karp περίμενε μια από τις εδραιωμένες πλατφόρμες blogging να δημιουργήσουν tumble log (μικρής μορφής blog). Αφού περίμενε για ένα χρόνο και κανείς δεν ασχολήθηκε με αυτό, ο Karp μαζί με τον Marco Arment άρχισαν να δουλεύουν σ' αυτόν τον τομέα. 

Το Φεβρουάριο του 2007 έβαλαν την ιδέα τους σε εφαρμογή και μέσα σε δυο βδομάδες είχε 75.000 χρήστες. Το 2010 ο Arment έφυγε από την εταιρία για να δημιουργήσει την Instapaper (μια δικτυακή υπηρεσία που αποθηκεύει άρθρα για να τα διαβάσουμε αργότερα).

Bottom line κυρίες μου, δεν πρέπει ποτέ να το βάζουμε κάτω, ούτε να αποθαρρυνόμαστε όταν δεν έχουμε το χ, ψ πτυχίο για να πετύχουμε στον τομέα που αγαπάμε. Πρέπει βέβαια να το περάσουμε και στα παιδιά μας, ειδικά τώρα που το θέμα δουλειά, πτυχίο, αποκατάσταση στην χώρα μας νοσεί ως εκεί που δεν πάει. Το μυαλό και η αγάπη για κάτι φέρνουν λεφτά, ευτυχία; Ποιος ξέρει; 

http://fashionizefashionize.tumblr.com/

Zuhair Murad spring/ summer 2013.

Ο Λιβανέζος σχεδιαστής, που φημίζεται για τα παραμυθένια κομμάτια που δημιουργεί, έχει ετοιμάσει μια κολεξιόν για τους θεούς του Ολύμπου. Άνετα θα φανταζόμασταν την θεά Αφροδίτη να φορά τα πανέμορφα βραδινά φορέματα που έχει επιμεληθεί ο Zuhair Murad.

Αέρινα υφάσματα, σε λευκές, υπόλευκες και χρυσές αποχρώσεις, με κεντημένες λεπτομέρειες είναι ένα ονειρικό θέαμα.

Για όσες δεν γνωρίζετε τον Murad, πρόκειται για έναν σχεδιαστή που έχει καταφέρει να εδραιωθεί στο χώρο της μόδας, με καταστήματα στη Βυρηττό, το Παρίσι και το Μιλάνο. Ανήκει επάξια ανάμεσα στους καλύτερους σχεδιαστές μόδας. 

Φορέματά του έχουν φορέσει πολλές σταρ στα βραβεία Emmy, στα Όσκαρ, στο φεστιβάλ των Καννών και πολλές άλλες εκδηλώσεις όπου το κόκκινο χαλί χαϊδεύει απαλά τα ευαίσθητα υφάσματα.

Dolce and Gabbana 2014, έμπνευση ή υπερβολή;

Τα δύο γνωστά παλικάρια, από την Ιταλία, μας παρουσίασαν την κολεξιόν τους για την σεζόν φθινόπωρο/ χειμώνας 2014, στο Μιλάνο, κάνοντας τα συναισθήματά μας να είναι λιγάκι μπερδεμένα με το αποτέλεσμα.

Η εν λόγω κολεξιόν είναι εμπνευσμένη από vatican red αποχρώσεις και την εκκλησία San Vitale στην Ραβέννα. Τα βυζαντινά μωσαϊκά μεταφέρθηκαν σε πλούσια υφάσματα και τα μοντέλα φόρεσαν αυτοκρατορικά στέμματα για να συμπληρώσουν το look.Ειδικοί επιστρατεύθηκαν για να γίνουν σωστές μεταφορές των εικόνων και των ψηφιδωτών.

Όλα καλά και "άγια", αλλά εμένα με μπέρδεψε λιγάκι το αποτέλεσμα. Από τη μια ως βαφτισμένη χριστιανή (αν και κυρίως στην ουσία και όχι στα εθιμοτυπικά της θρησκείας) μου φάνηκε λίγο καρναβαλίστικο το αποτέλεσμα που βγάζει έναν τόνο ιεροσυλίας.

Σκεπτόμενη, βέβαια, τα αίσχη, από άποψη εμπορευματοποίησης, τόσο της Καθολικής όσο και της Ορθόδοξης Εκκλησίας, δεν βρίσκω τον λόγο γιατί να μην χρησιμοποιηθεί η "πίστη" για άλλη μια φορά προς πώληση.

Το πολυτελές αποτέλεσμα, αν και ακριβές (και ακριβό), δεν θα ήθελα να το δω φορεμένο από καμία γυναίκα, όχι τόσο για την βεβήλωση των ιερών (όπως προείπα, οι "ιερείς" το έχουν κάνει επάγγελμα πριν τους Dolce and Gabbana) αλλά μου βγάζει λίγο τριώδιο η όλη εικόνα.

Δείτε και κρίνετε μόνες σας.