Όσα περιοδικά, blogs, sites και εκπομπές να ξημεροβραδιάζεστε
να παρακολουθείτε για το τέλειο σύνολο, και κάνετε τ’ αδύνατα δυνατά για να
μπορέσετε να πάρετε το τέλειο φόρεμα μου είδατε κι ερωτευτήκατε, ή τη γόβα που
κυριαρχεί στα όνειρά σας, θα σας λυπήσω αλλά δεν είναι αρκετά.
Αν δεν έχεις το ταλέντο του «αξεσοράιζειν»,
χάνεις τσάμπα χρήμα και χρόνο για να αγοράζεις καινούρια ρούχα, που δεν
αναδεικνύονται όπως τους αρμόζει. Λίγα κομμάτια, ναι καλά ακούσατε, λίγα,
μπορούν να αναδείξουν το σύνολό σας και να μην καταλάβει κανείς ότι «τα ‘χει τα
χρονάκια του».
Καλύτερα να δώσετε κάτι παραπάνω
για ένα διαχρονικό κόσμημα όπως κολιέ ή δαχτυλίδι που θα φοράτε με όλα σας τα
σύνολα. Τώρα που το ξανασκέφτομαι βέβαια, αν έχετε δαιμονικό μάτι και ψάχνετε συχνά πυκνά για «κελεπούρια»
σε καταστήματα μικρότερου budget,
μπορείτε να βρείτε «διαμαντάκια» - δυστυχώς όχι the real deal, αλλά κάτι εξίσου
εντυπωσιακό.
Δυστυχώς κι ευτυχώς υπάρχουν
πολλά μαγαζιά που έχουν ρίξει τις τιμές στα τάρταρα, και θα βρείτε όμορφα
πράγματα χωρίς να σας «γδάρουν».
Προς θεού όμως, μην στηρίζετε τον
κάθε «πολύχρωμο» κύριο που στεγάζει το μαγαζί του σε ένα σεντόνι στο
πεζοδρόμιο. Αυτά μας φάγανε, και τώρα τρέμουμε μήπως ξαναγυρίσουμε σε νόμισμα
με προφίλ του Κολοκοτρώνη. Σκεφτείτε ότι θα βρείτε σε εξίσου λογικές τιμές, τα ίδια ακριβώς προϊόντα, σε κατάστημα που έχει αληθινή στέγη και πληρώνει
ανθρώπους- υπαλλήλους, που στηρίζουν οικογένειες μ’ αυτά τα χρήματα.
