Αν έχεις τύχη (κι επιμονή) διάβαινε.

Ο Βελγο/Αυστραλός Gotye το απέδειξε εμπράκτως. Ο Wouter "Wally" De Backer (όπως λέγεται off stage) το πάλεψε με νύχια και με δόντια να πετύχει ως τραγουδιστής και τελικά το κατάφερε. 

Γεννήθηκε στο Βέλγιο και όταν έγινε δυο χρονών μετακόμισε με μαμά-μπαμπά στην Μελβούρνη. Εκεί μεγάλωσε, σαν όλα τα παιδάκια, ακούγοντας μουσική. Έκανε κι ένα συγκρότημα με κάτι φιλαράκια στο σχολείο, αλλά αυτοί αργότερα έφυγαν και το εφηβικό συγκρότημα διαλύθηκε. Η τρέλα για τη μουσική έγινε ακόμη πιο έντονη όταν ένας παππούς του χάρισε τη συλλογή δίσκων της αποθανούσας γυναίκας του. 

Συνέχισε τις προσπάθειες για ενασχόληση με τη μουσική, και το 2001, έγραψε 50 CD με τέσσερα κομμάτια, έγραψε στο χέρι τα τραγούδια και ζωγράφισε τα εξώφυλλα, και τα έστειλε σε όσους ραδιοφωνικούς σταθμούς και δισκογραφικές εταιρίες βρήκε στον τηλεφωνικό κατάλογο. Τους τηλεφώνησε και για να επιβεβαιώσουν ότι πήραν το CD του. Αυτό θα πει «δεν το βάζω κάτω». 

Τελικά ένας ραδιοφωνικός σταθμός του έδωσε σημασία και το 2003 έβγαλε το άλμπουμ “Boardface”. To 2006 έβγαλε νέο άλμπουμ “Like Drawing Blood”, και το 2007 κατάφερε να πάρει βραβείο στα ARIA awards (που είναι κάτι σαν τα Αυστραλιανά Grammy).

Η Ευρώπη άρχισε να τον μαθαίνει το 2008, και το 2011 έβγαλε το άλμπουμ “Making Mirrors” στο οποίο συμπεριλαμβάνεται και το “Somebody That I used To Know”. Σ’ αυτό το τελευταίο έχω κι εγώ αδυναμία, και δεν μπορώ να σταματήσω να το ακούω. Περιττό να πω, ότι κατάφερε να γίνει γνωστός σε όλο τον κόσμο, βρίσκεται συνεχώς στα μουσικά charts και δίνει κουράγιο σ’ αυτούς που έχουν ένα όνειρο και δεν το βάζουν κάτω με τι-πο-τα. 

Ακούστε κι εσείς αυτό το πεισματάρικο παλικάρι και form an opinion.