Έχω πιάσει επανειλημμένως τον εαυτό μου να κοιτά ένα ρούχο και να λέει «Τι ωραίο φόρεμα, μπλούζα, φούστα κ.λπ.» και μετά από λίγο συνειδητοποιώ ότι αυτό που κοιτάω το φοράει ένα «πτώμα». Μπορεί ν’ ακούγεται βαρύ, αλλά έτσι είναι. Όταν βλέπω ένα σώμα που θυμίζει κάτι από αποσύνθεση, πώς αλλιώς να το χαρακτηρίσω. Βλέπω ωραία ρούχα και παρατηρώ χεράκια, ποδαράκια με πλήρη έλλειψη κρέατος. Βλέπεις κοριτσάκια να σου χαμογελάνε ένα βήμα πριν το θάνατο. 
Και τι κάνουμε γι’ αυτό; Απλά συνεχίζουμε στην επόμενη σελίδα μόδας, θαυμάζουμε τη νέα κολεξιόν του ενός και του άλλου πανάκριβου οίκου και απλά σχολιάζουμε «Δεν βλέπουν ότι αυτό που κάνουν είναι έγκλημα;» Πρέπει πραγματικά να σταματήσουν να προωθούν το «skinny του χάρου». Υποτίθεται ότι δεν δέχονται να δουλέψουν με κοπέλες που είναι ανορεξικές αλλά στην ουσία συνεχίζουν να τις πιέζουν κανονικότατα. Ακούς να λένε σε μία κοπέλα, που έχει ύψος 1,70 και είναι 50 κιλά, να χάσει μερικά κιλάκια, επειδή πάχυνε λίγο. Έλεος. Ξυπνήστε επιτέλους.
Και όλο αυτό δεν ισχύει μόνο σε πασαρέλες. Βλέπω καθημερινά σε βιτρίνες ότι και οι κούκλες έχουν τέτοια μεγέθη. Φοράνε παντελόνια που χωράνε μόνο σε ανθρώπους κάτω από το φυσιολογικό βάρος. Άρα αυτό φτάνει μέχρι τις κοπέλες που βλέπουμε καθημερινά δίπλα μας. Ξεκινάνε μέσ’ την καλή χαρά τα κοριτσάκια γυμνασίου, λυκείου να πάνε για shopping, βλέπουν ότι δεν τους χωράει τίποτα, νομίζουν ότι αυτές φταίνε γι’ αυτό και αρχίζει ο κατήφορος. Μην τους αφήνετε να σας εκμεταλλεύονται. Δεν είστε εσείς χοντρές. Πρέπει επιτέλους όλες να καταλάβουν ότι η ομορφιά δεν έχει μέγεθος XXXXXS. Αυτό είναι άρρωστο όχι φυσιολογικό. 
Θα έπρεπε να πυροβολήσουν την Kate Moss για την ατάκα της 'Nothing tastes as good as skinny feels' (Τίποτα δεν έχει τόσο ωραία γεύση, όσο ωραία αίσθηση δίνει το να είσαι κοκαλιάρα).
Εχεις δίκιο..αφού έχω πιάσει και γω τον εαυτό μου να θεωρώ ωραίο ενα σώμα υπερβολικά αδύνατο όταν βλέπω εικόνες μόδας. Το πλασάρισμα των εικόνων είναι άτιμο πράγμα έχουμε χάσει το μέτρο του φυσιολογικού
ΑπάντησηΔιαγραφή