Σαν κοριτσάκι κι εγώ (σχεδόν τριάντα χρονών) έκανα αυτό το blog για να μοιράζομαι μαζί σας την τρέλα μου για τη μόδα και ότι την περιβάλλει. Εδώ θα βρείτε ό,τι θαυμάζω και θα ήθελα να αποκτήσω, αλλά μερικές φορές είναι δύσκολο να βρει κανείς τα χρήματα για μια HERMES ή ένα ζευγάρι LOUBOUTIN. Εδώ θα μάθετε τα πάντα για τους θεούς της μόδας, αλλά και για τους ανθρώπους που μεγαλουργούν στο χώρο της μόδας στην Ελλάδα. Που και που θα βάζω και ό,τι άλλο με προβληματίζει. Θα τα λέμε συχνά.
Παρασκευή 13 Ιανουαρίου 2012
“Carrie” on my wayward friends.
Ξέρω πάλιωσε. Πάνε τόσα χρόνια πια. Έγιναν και οι ταινίες βέβαια- αν και δεν είναι το ίδιο. Όχι. Αρνούμαι να παραδεχτώ ότι δεν θα ξαναδώ έστω και μέσα απ’ το γυαλί το σπίτι των ονείρων μου. Δεν είναι βέβαια το διαμερισματάκι που ζούσε αυτή, αλλά η ντουλάπα της. Ναι, καλά ακούσατε. Θα μπορούσα να ζω σ’ αυτή τη ντουλάπα. (Εεε, της Carrieντε!) Εδώ που τα λέμε αν ήταν στο χέρι μου, θα έκανα όλο το σπίτι μου μια τεράστια ντουλάπα.
Πόσες από σας δεν ονειρευτήκατε να έχετε τα ρούχα της, τα παπούτσια της και δεν μυηθήκατε στον κόσμο της μόδας από τα τρελά της ντυσίματα. Πολλές από σας δεν ξέρατε ποιος είναι ο JimmyChooκαι oManolo(εντάξει τώρα, παραδεχτείτε το, μεταξύ μας είμαστε). Αυτή τα φορούσε, πηγαίνοντας πάνω-κάτω στα διαλυμένα σοκάκια της NewYork, αλλάζοντας τους άντρες σαν τα γοβάκια. Όσο τρελά κι αν ήταν αυτά που φορούσε, θα θέλαμε να είχαμε το κουράγιο (και τα λεφτά, βεβαίως-βεβαίως) να τα βάλουμε και να προσποιηθούμε ότι όλος ο κόσμος μας ανήκει.
Θυμάστε εκείνη τη σκηνή, που της τηλεφωνεί εκείνο το καθίκι, που την έπιανε και την άφηνε όποτε γούσταρε (Ο Mr. Big) και τη ρωτάει «Θυμάσαι εκείνο το φόρεμα που φορούσες και όλο έπεφτε η ράντα; Σήκωνες τη μία και έπεφτε η άλλη» Κι εκείνη τον ρωτάει «Με τη λεπτή ή τη χοντρή ράντα;» «Τη λεπτή» λέει αυτός. «Το GUCCI ήταν» του λέει. Λες και δεν υπήρχαν άλλα ρούχα στον κόσμο. Από hautecoutureκαι πάνω.
Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς; Είναι τόσα πολλά. Είναι η σκηνή που ψηφίζουν τι θα πετάξει από την ντουλάπα (δεν γινόταν να πάρω εγώ, ό, τι περίσσευε;). Είναι και η άλλη που είδα και κόντεψα να πέσω κάτω, όταν στην ταινία της κάνει δώρο μια τεράστια ντουλάπα και βάζει το πρώτο (και τελευταίο) ζευγάρι γοβάκια (Manolo φυσικά) στο ράφι. Τι να πει κανείς βέβαια, και για το φόρεμα που φοράει, και την παίρνει ο ύπνος στο κρεβάτι του δωματίου στο Παρίσι (σαν μια «ωραία κοιμωμένη» που φοράει Versace).
Είναι κι εκείνο το λευκό με το τεράστιο λουλούδι (που πήγε ν’ αντιγράψει και η δική μας η Τατιάνα σε μια βάφτιση- που πας ορέ) Αυτό το συγκεκριμένο το έψαξα και δεν βρίσκω τον καλλιτέχνη.
Το νυφικό της VivianWestwoodδεν μ’ άρεσε και πολύ. (Μη βαράτε ρε) Είναι ίσως που δεν είμαι του πανηγυριού-γάμου. Είχε βάλει πολύ καλύτερα όταν έκανε τη φωτογράφιση με νυφικά.
Δεν είναι μόνο ότι δεν έχουμε τα μπικικίνια για να πάρουμε έστω και ένα από τα θεϊκά που φόρεσε σε 94 επεισόδια (βάλε και τις ταινίες) είναι και το γεγονός ότι αν κυκλοφορήσω εγώ έτσι έξω, θα έρθουν κάτι καλοί κύριοι με άσπρα ρουχαλάκια να με πάνε για «ξεκούραση»…
Οι αγγλομαθούσες, διαβάστε κι ένα άρθρο που τα λέει απ’ την ανάποδη. Κι αυτή σωστά τα λέει:
Υ.Γ. : Τα όνειρα τσάμπα είναι. Να θυμηθώ να ζητήσω στα γενέθλιά μου, να μου πάρετε δώρο κάτι σε Dior, Chanel ή ό, τι άλλο «φθηνό» βρεθεί μπροστά σας από Γαλλία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου